Monday 10 January 2011

Food for thought

Το ποιό; Α, αυτό λές; μα, γιατί, δεν έχει καμία σχέση..

σοβαρέψου είμαστε στον αέρα!

Ε;;  Α! με συγχωρείτε, αφαιρέθηκα! Συμβαίνει συχνά τελευταία (πολύ συχνά). Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν έχω γράψει κάτι τις τελευταίες δύο μέρες (δύο δεν είναι;) και ότι σας έχω πρήξει με updates από φωτογραφίες, αλλά φαίνεται πως είναι πιο γρήγορο να τραβάς και να ανεβάζεις φωτογραφίες, από το να κάνεις όλα όσα έχεις στο μυαλό σου...

Ή να τελειώνεις δουλειές! Γιατί έχω πράγματα να σας παρουσιάσω, τα οποία όμως πρέπει να τα τελειώσω, να φτάσει δηλαδή το status από 90% στο 100%. Και πολλές ιδέες! Για πράγματα που -μπορεί-να- συμπεριλάβω στο μπλογκ και διάφορα άλλα..

Ας σταματήσω όμως την πολυλογία και να μπώ στο ψητό! Χτές τελείωσα (καλιό αργά παρά ποτέ) ένα φανταστικό βιβλίο, βιολογίας παρακαλώ, το Εγωιστικό Γονίδιο του Richard Dawkins. Ο άνθρωπος -και το βιβλίο του- είναι απλά γαμάτος, μακάρι να υπήρχαν πολλοί περισσότεροι σαν και αυτόν στον κόσμο.

Το βιβλίο το δανείστηκα από την Κεντρική Βιβλιοθήκη, μόνο και μόνο για να ανακαλύψω -σήμερα που το επέστρεψα- ότι υπάρχει και σε ηλεκτρονική μορφή, εντελώς free.

Δεν θα αναφερθώ εκτενώς στο περιεχόμενο του βιβλίου (άντε ψάξτε και εσείς λίγο!), θα σας παραθέσω όμως, κάποιες από τις τελευταίες παραγράφους του βιβλίου, που εκτός από τροφή για σκέψη, αποτελούν επίσης και καθρέφτη μερικών απόψεων που έχω σχηματίσει εδώ και αρκετά χρόνια.
Μια άλλη μοναδική ιδιότητα του ανθρώπου μπορεί να είναι ο αυθεντικός, ανιδιοτελής, αληθινός αλτρουισμός. Το ελπίζω, αλλά δεν πρόκειται να το υποστηρίξω με κανέναν τρόπο ούτε να κάνω υποθέσεις για την πιθανή μιμιδική εξέλιξή του. Θέλω να τονίσω όμως ότι ακόμη κι αν δεχτούμε το χειρότερο, ότι δηλαδή ο άνθρωπος ως μονάδα είναι κατά βάση εγωιστής, η συνειδητή προβλεπτικότητά μας, η ικανότητα να συλλαμβάνουμε το μέλλον με τη φαντασία, θα μπορούσε να μας σώσει από τις φοβερές εγωιστικές υπερβολές των τυφλών αντιγραφέων. Σε τελευταία ανάλυση, διαθέτουμε τον πνευματικό εξοπλισμό ώστε να φροντίζουμε για τα μακροπρόθεσμα εγωιστικά συμφέροντά μας και όχι μόνο για τα βραχυπρόθεσμα. Μπορούμε να αντιληφθούμε τα μακροπρόθεσμα κέρδη που θα αποφέρει η συμμετοχή μας σε μια «συνεννοημένη ομάδα περιστεριών» και να καθήσουμε να συζητήσουμε από κοινού τους τρόπους λειτουργίας της. Εχουμε τη δύναμη να μην υποκύπτουμε στα εγωιστικά γονίδια που κληρονομήσαμε και αν χρειαστεί, στα εγωιστικά μιμίδια που μας προίκισε η αγωγή. Μπορούμε ακόμη να συζητήσουμε για να βρούμε τους τρόπους για τη σκόπιμη καλλιέργεια και ανάπτυξη καθαρού, ανιδιοτελούς αλτρουισμού – ενός πράγματος που δεν υπάρχει στη φύση, μιας ιδιότητας που ουδέποτε φανερώθηκε σε όλη την ιστορία του κόσμου. Εχουμε δομηθεί ως γονιδιακές μηχανές και έχουμε εκπαιδευτεί ως μιμιδικές μηχανές, έχουμε όμως τη δύναμη να στραφούμε εναντίον των δημιουργών μας. Εμείς, μόνοι πάνω στη Γη, μπορούμε να επαναστατήσουμε κατά της τυραννίας των εγωιστικών αντιγραφέων. –
Εnjoy!

P.S: χρόνο δεν έχω, πολλά γράφω όμως.. τρομάρα μου!







4 comments:

  1. Εντυπωσιακό το απόσπασμα! Με έπεισε(ς) για το βιβλίο το οποίο και θα αρχίσω με την πρώτη ευκαιρία.

    ReplyDelete
  2. Διάβασα το πρώτο κεφάλαιο (και εισαγωγή). It is good gymnastics for the brain. I kind of missed clever discussions.

    ReplyDelete
  3. Nαι, είναι πολύ καλό! και παρότι η ιδεολογία που αναλύει την έχουμε διδαχθεί στο σχολείο, καταφέρνει να σε βάζει σε σκέψεις..

    μας το είχε προτείνει η Βιολόγος μας στο Λύκειο, και από τότε ήθελα να το διαβάσω :P

    ReplyDelete