Stress

Έχω αρχίσει να φρικάρω. Χωρίς πλάκα. Μπορεί να τελείωσε η εξεταστική (και να μην πήγε όσο καλά ήλπιζα - βέβαια αποτελέσματα δεν έχουν βγεί ακόμη, αλλά 3 μαθήματα στα 6 είναι λίγα...) και να πέρασε το καρναβάλι (ευτυχώς με αρκετά πάρτυ και πολύ ξεφάντωμα), τώρα όμως ξεκινά το νέο εξάμηνο, το οποίο φαίνεται να θέλει αρκετό ζόρι. Δηλώσεις εργαστηρίων, μαθημάτων, παραλαβή συγραμμάτων και παρακολούθηση των νέων μαθημάτων είναι μερικές από τις νέες υποχρεώσεις.. τις οποίες θα πρέπει να έχω εκπληρώσει πριν τις 5 Μάρτη. Δηλαδή σε μια εβδομάδα.

Εκτός αυτών, έχω και διάφορες υποχρεώσεις στο Best, ενώ θα πρέπει να πάω Αθήνα, να οργανώσω μαζί με έναν φίλο-συμφοιτητή μου μια φοιτητική λέσχη που αποφασίσαμε να ιδρύσουμε στην Πάτρα (θα μάθετε λεπτομέρειες για αυτή άλλην φορά) και να επισκευτώ τον οδοντίατρο (κάτι που αναβάλλω έναν χρόνο τώρα...). Σωστά μαντέψατε. Όλα αυτά πριν τις 5 Μαρτίου. Γιατί; Γιατί στις 5 φεύγω για Τουρκία. Ναι, ναι καλά μαντρέψατε, και άλλο ταξιδάκι στα σκαριά... αλλά αυτή την φορά δεν θα είναι για 2-3 μέρες αλλά για δύο εβδομάδες... και έχω φρικάρει γιατί το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού θα το κάνω μόνη... και καλά μέσα στην Ελλάδα, το πως θα συννενοηθώ και τι θα κάνω όταν φτάσω στην Κωνσταντινούπολη, αυτό είναι ένα άλλο θέμα...

Όπως και να έχει, προσπαθώ να οργανωθώ και να χαλαρώσω. Ξέρω ότι δεν θα κερδίσω τίποτα με το άγχος, από την άλλη όμως και μόνο που σκέφτομαι τι με περιμένει, ΦΡΙΚΑΡΩ.

Μόλις μου ήρθε αναλαμπή. Μάλλον αγχώνομαι, γιατί φοβάμαι πως είναι πολύ εύκολο να ξεχαστώ, και να μην προλάβω τίποτα στην ώρα του. Anyway.

Σήμερα πήγα και σε συνάντηση του Artware (επιτέλους!!! από τον Οκτώβρη έλεγα ότι θα πάω, αλλά όλο κάτι τύχαινε..). Το Artware Festival, είναι το καλλιτεχνικό φεστιβάλ της Πολυτεχνικής Σχολής Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής. :D:D:D Φέτος είναι ο 5ος χρόνος διεξαγωγής του.(Ναι βλέπετε, την μία φρικάρω ότι δεν προλαβαίνω, την άλλη χώνομαι σε νέα τρυπάκια.. )

Και επειδή πολύ σαν ημερολόγιο έχει αρχίσει να ακούγεται, και έχει αρχίσει να την δίνει ακόμη και σε μένα, καιρός να μιλήσω για τα καλούδια με τα οποία ασχολήθηκα τόσο καιρό και για τα οποία δεν έχω μιλήσει ακόμη...

Πρώτα, στο καρναβάλι δεν έκατσα με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά έφτιαξα μια φούστα από τούλια, υποτίθεται για το γκρούπ στο οποίο θα έβγαινα (και που βαρέθηκα τελικά να πάρω τα πόδια μου...), το λεγόμενο Άσπρο Μαύρο. Εξού φυσικά και τα χρώματά της:

 

Δεν είναι τίποτα το πολύ ιδιαίτερο, ούτε απαίτησε ιδιαίτερες ικανότητες, χρειάστηκε όμως αρκετές ώρες. (γιατί είμαι άσχετη στην ραπτική, όπως έχουμε ξαναεπισημάνει)

Νωρίτερα από αυτό, και εν μέσω εξεταστικής, (ενώ με είχε πιάσει η μανία κάτι να κάνω), αποφάσισα να φτιάξω έναν αποθηκευτικό χώρο για τις βελόνες μου. Ε, για να μην είναι μονίμως σκόρπιες πάνω στο γραφείο και τις ψάχνω! Χρησιμοποιώντας λοιπόν μία από τις  τεχνικές που μας έμαθε το πολυαγαπημένο και αείμνηστο Art Attack!, ένα ρολό χαρτόνι από χαρτί κουζίνας, χρησιμοποιημένες κόλλες Α4 και λίγη ακουαρέλλα, ιδού το αποτέλεσμα:

Για τον πάτο χρησιμοποίησα απλά ένα στρογγυλό κομμάτι χαρτόνι το οποίο το στερέωσα με καρφίτσες.

Είναι κάτι εξαιρετικά απλό, χωρίς πολλά πολλά. Μπορεί βέβαια στο μέλλον να το διακοσμήσω με διάφορα πραματάκια..

Καλά, θα με ρωτήσετε, στην χειροτεχνία βρήκες να το ρίξεις;;;

Η αλήθεια είναι ότι δεν έκανα μόνο αυτά.. υπάρχουν και πλεκτά τα οποία θέλω να παρουσιάσω, αλλά δεν είναι έτοιμα ακόμη και δεν θα είναι για πολύ καιρό. Έχω όμως υλικό για μερικά ποστ ακόμη, που ευελπιστώ να προλάβω να έχω έτοιμα πριν φύγω...

Υπάρχουν και πολλά περί εξέλιξης του μπλόγκ να πω, τα οποία όμως θα αφήσω για άλλη φορά. Αρκετή πολυλογία για σήμερα!!

Over and out.

:: Kimi To Iu Hana - Asian Kung Fu Generation (jrock yeahhh XD) ::